رواها الشیخ الطوسی فی أمالیه عن ابن عباس :هذا ما أوصى به الحسن بن علی إلى أخیه الحسین أوصى أنه یشهد أن لا إله إلا الله وحده لا شریک له و أنه یعبده حق عبادته لا شریک له فی الملک و لا ولی له من الذل و أنه خلق کل شی‏ء فقدره تقدیرا و أنه أولى من عبد و أحق من حمد من أطاعه رشد و من عصاه غوى و من تاب إلیه اهتدى فإنی أوصیک یا حسین بمن خلفت من أهلی و ولدی و أهل بیتک أن تصفح عن مسیئهم و تقبل من محسنهم و تکون لهم خلفا و والدا و أن تدفننی مع رسول الله صلى الله علیه‏ وآله فإنی أحق به و ببیته فإن أبوا علیک فأنشدک الله بالقرابة التی قرب الله عز و جل منک و الرحم الماسة من رسول الله صلى الله علیه‏ وآله أن لا تهریق فی أمری محجمة من دم حتى نلقى رسول الله صلى الله علیه‏ وآله فنختصم إلیه و نخبره بما کان من الناس إلینا.

شیخ طوسی در کتاب امالی خود, وصیت امام حسن علیه السلام را به برادرش حسین بن علی علیه السلام بنقل از ابن عباس چنین آورده است:این وصیتی است که حسن بن علی به برادرش حسین علیه السلام نموده است. وصیت او این است: به یگانگی خدای یکتا گواهی می دهد وبر آستان ربوبیش, آنگونه که سزاست, سر بندگی می ساید. خدای یگانه را در فرمانروائیش شریک و انبازی نیست و هرگز از اهل خیانت یاوری نگرفته و هر چیزی را به اندازه آفریده است. او برای بندگی سزاوارترین و برای سپاسگویی شایسته ترین فرد می باشد. هر کس فرمانبر خدا باشد, راه درست را یافته است و هر کس او را نافرمانی کند به گمراهی افتاده و هر کس به سوی او باز گردد, از گمراهی رسته است.

ای حسین, من ترا درباره بازماندگان و فرزندان و خاندانم سفارش می کنم که اشتباهاتشان را با بزرگمنشی ببخشی و نیکوکارانشان را بپذیری و هم جانشین من و هم پدری مهربان برای آنان باشی.

مرا در کنار آرامگاه جدم رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم دفن نما, چرا که من سزاوارترین فرد برای دفن در کنار پیامبر خدا هستم. البته اگر از اینکار ترا بازداشتند, ترا به خدا و مقامی که در نزد او داری و پیوندی که با رسول الله(ص) داری سوگند می دهم که مبادا به خاطر من حتی به اندازه گنجایش شیشه حجامت, خون ریخته شود, تا آنکه پیامبر خدا را ملاقات کنیم و او را نسبت به رفتاری که مردم با ما نمودند, با خبر سازیم.